Wiele razy spotkałam się z pewnymi modelami osobowości, przedstawiającymi najlepsze dopasowanie w budowaniu relacji. Czy jest możliwe, żeby choleryk złapał wspólny język z analitykiem? W końcu oboje przedstawiają zupełnie inny model zachowania i komunikacji.  Czy połączenie ekstrawertyka i introwertyka, mimo różnic temperamentu ma przyszłość?

Na pewno znasz powiedzenie, że przeciwieństwa się przyciągają. Jeden z doktorów na Uniwersytecie Warszawskim podważył tę teorię mówiąc, że osoby o podobnych zainteresowaniach, cechach, poczuciu humoru i wartościach mają dużo większe szanse zbudowania więzi i stworzenia głębokiej relacji.

Z kolei osoby o odmiennych osobowościach, także potrafią wzbudzić miedzy sobą zainteresowanie, ponieważ – najczęściej podświadomie – znajdują w drugiej osobie cechy, których sami nie mają. W skrócie, dążą to tego, aby się wzajemnie uzupełniać. Nie ma jednego algorytmu na stworzenie udanego związku czy przyjaźni, sugerując się wyłącznie typem osobowości. 

Jak do siebie dotrzeć?

Istnieje jednak jeden czynnik, który jest podstawą budowania zdrowej relacji i to nie tylko w związku i przyjaźni, ale z każdym człowiekiem. Mowa o umiejętnej KOMUNIKACJI. Nie to, jaki typ osobowości reprezentujesz, ale to, czy pomimo różnic potrafisz z kimś rozmawiać, mówić o oczekiwaniach i próbować łagodzić nieporozumienia używając argumentów. Druga kwestia i równie ważna dotyczy tego, JAK SIĘ ZE SOBĄ CZUJEMY. Różnice charakteru nie będą mieć większego znaczenia, jeśli masz świadomość, że zawsze możesz liczyć na drugą osobę, że zależy wam na sobie, a przede wszystkim, że oboje potraficie być przed sobą ,,nadzy duchowo”.

Związek idealny

Co jest do niego kluczem? Otóż zdaniem uznanego prof. psychologii Bogdana Wójciszke jednym z trzech najważniejszych elementów miłości jest zbudowanie intymności, opierającej się na przyjaźni, zaufaniu, szczerości. Drugim ogniwem jest zaangażowanie, które pociąga za sobą odpowiedzialność, poświęcenie, lojalność i oddanie drugiej połówce. I wreszcie trzecim i ostatnim segmentem jest namiętność.

To ona podsyca płomień i wzbudza pożądanie (szczególnie w początkowej fazie związku), który niestety w trakcie wieloletniego związku bardzo często wygasa. Bez namiętności małżeństwo przemienia się w przyjaźń, łącząc w sobie elementy intymności i zaangażowania. W najgorszym wypadku, gdzie para przestaje ze sobą rozmawiać, a wkrada się rutyna, pozostaje wyłącznie zaangażowanie, co czyni związek pustym. To właśnie w takich wypadkach najczęściej dochodzi do zdrad. Partnerzy poszukują na zewnątrz dawnej spontaniczności, namiętności, która od wielu lat przestała towarzyszyć jego partnerowi. 

To niełatwe utrzymać wszystkie segmenty w jedną całość. Jednak od nich zależy satysfakcja związku i miłości.
Czy warto się poświęcić? 

Natalia Tatarczuch